Zal Sywert van zijn negen miljoen al een stukje woestijn hebben gekocht waar hij de rest van zijn leven anoniem kan slijten? Willem Engel weet hoe je zoiets financiert. Ach ja, onze barmhartige Sywert regelde dus honderd miljoen euro rechtstreeks bij Hugo. Via een appje. Geklofte christenen onder elkaar. En niet onbelangrijk: Sywert had ook nog een heuse prins achter zich. Een officiële Oranje zelfs. Nee, niet die enge Amsterdamse vastgoedbril, maar het broertje van onze koning. Deze prins was trouwens de laatste in zijn familie die tot nu toe nog een beetje betrouwbaar overkwam. En Sywert was op een af andere manier ook nog heel geniepig in het hol van Pieter Omtzigt gekropen. Omtzigt is de prins Constantijn van het CDA.
Waarom Sywert zoveel kreeg? Hij nam het op voor de zorghelden, die tegen een schijtsalaris 24/7 rond de piepende patiënten op de IC scharrelden. Met twee vriendjes kon hij de broodnodige mondkapjes leveren. Die vriendjes waren deskundigen. De een is een financiëel genie omdat hij altijd met Monopoly wint en de ander is de Chinakenner bij uitstek omdat hij al jaren op zondagavond Babi Pangang bij de plaatselijke afhaalchinees bestelt. Hij weet zelfs uit zijn hoofd welk nummer dat op de kaart is. 321! Nou, dan weet je iets van China.
De zus van de neef van de broer van de vrouw van de Chinese restauranthouder kende iemand met een tweedehandsmondkapjesfabriek, waar duizenden Chinese kleuterhandjes deze maskertjes in elkaar friemelen. Dus die dingen konden niet veel kosten. Er kon wel wat gif in de kapjes zitten, maar een kniesoor die daarop let. Die kleuters leven ook nog, dus het zou wel meevallen. Het ging nu om de levens van onze zorghelden. Die van dat schijtsalaris.
De man van de zus van de neef van de broer van de vrouw van de Chinese restauranthouder zou de kapjes leveren, maar wilde wel eerst een aanbetaling. Deze ‘geldwolf’ werd door het weldoenerstrio heel gevat Ping-Ping genoemd. Dit vonden ze zelf ongelooflijk geestig.
Sywert meldde zich bij Hugo, die op dat moment druk was met het doodkistentekort. De aanbetaling was geen probleem. Sterker nog: de honderd miljoen werd meteen in zijn geheel overgemaakt. Dan was dat vast klaar.
Ping-Ping vroeg uiteindelijk maar tachtig miljoen. Er zat namelijk toch wat meer rommel in de kapjes. Kankerkorting dus. Nu zaten ze met zijn drieën met 20 miljoen in hun mik. Dat werd eerlijk delen. Sywert kreeg iets meer omdat hij de belangrijke politieke telefoonnummers geleverd had. Daarna moesten ze alleen nog even met de KPMG bellen om alles gluiperig te maskeren via de zogenaamde Bonomethode. Kortom: goed fout zonder oorlog en niemand zou erachter komen.
Maar dat kwam men dus wel. Een paar slimme Volkskrantjournalisten openden het vuur en de jongens van Follow the Money rondden het deze week keurig af. Geestig dat een van die mannen Strop heet. Een naam die Sywert nog lang zal heugen. Die wil zich er nog uit liegen, maar elk woord hierover vergroot de vlek alleen maar.
En nu? Nu zijn er binnen het CDA leden die Sywert willen royeren, terwijl de afdeling Limburg hem juist tot erelid wil benoemen. Verder rest de vraag: hoe krijgen we die 20 miljoen terug?
Volgens mij is dat simpel. We geven hem gewoon die veertig miljoen onbruikbare kankerkapjes terug en eisen van hem honderd miljoen euro. De schade regelt hij maar met Ping-Ping. Als hij ons maar terugbetaalt. Geen twintig, maar honderd. En dat geld geven we dan aan Sywert zijn zorghelden.
En als ie dat niet doet? Dan gaan we dat geld gewoon bij hem halen. Met heel verpleegkundig Nederland voor zijn deur staan joelen tot hij de biljetten huilend van zijn balkonnetje gooit. Misschien wil er een prins mee? En na de goede afloop voegen we dit bizarre Nederlandse horrorsprookje toe aan de Efteling, die toch wil uitbreiden. En die attractie noemen we dan Luilekkerland. Het wordt een achtbaan waar iedereen straalmisselijk uitkomt. Kotsheuvel dus.
