Onlangs speelde ik in Emmen. Daar ligt het theater naast de bijna failliete dierentuin, die heel aanstellerig Wildlands heet. Dat is bijna net zo geestig als Almere Jungle, zoals een ander dierenparkje zichzelf noemt. Met humor blijft het leven draaglijk. In Emmen leven de beesten zoveel mogelijk in hun natuurlijke habitat. Dat betekent dat ze zich aan het zicht van de langs sjokkende Drenten onttrekken. Ze liggen lekker te soezen in de bosjes. En die dierentuinbezoekers klagen dat ze alleen maar kale vlaktes zien. De gemeente Emmen heeft er onlangs wederom tientallen miljoenen in gepompt. Het lijkt wel een voetbalclub.
Op de website van Wildlands lees ik dat je er veel kunt beleven. Vooral de vlak langs elkaar roetsjende karretjes van de supersonische achtbaan zijn sensationeel. Ik denk aan de giraf die in het regenachtige Drenthe naar een attractie vol kraaiende kinderen moet kijken. Wat die giraf denkt? Misschien piekert hij lang en eenzaam: was ik maar een struisvogel. Dan kon ik lekker mijn kop in het Drentse zand steken.
Is het een idee om in het dierenpark een glazen skihal te bouwen? Dat je, terwijl je van de zwarte piste naar beneden dendert, de zebra’s ziet grazen. Volgens mij is de onverzadigbare consument hier echt aan toe. Ik zie een verdienmodel.
Vorige week las ik dat er in het Zuid-Afrikaanse Kruger Park een boze olifant een stroper heeft gedood en dat een paar goedlachse leeuwen de resten van de illegale jager smakelijk hebben verorberd. Toen wist ik: dit is een nieuwe topattractie. Suïcidale Drenten en andere radeloze noorderlingen mogen zich melden voor een avontuurlijke stropersdood. Dat is toch milder dan springen voor een intercity, de zogenaamde spoorwegovergang van het tijdelijke naar het eeuwige. En deze slachtpartij kan vanuit hoge wachttorens worden bekeken. En mag ook gefilmd. De olifant moordt, de leeuw eet en de gier peuzelt de restjes. Ruim een halve dag vermaak. En de depressieve stroper is verlost van een zinloos leven. Een overduidelijke win-winsituatie.
Vanwaar deze morbide fantasie? Ik kwam op het idee omdat ik las dat de panda’s van Marcel Boekhoorn in Ouwehands Dierenpark niet willen paren en dat men daar even heeft overwogen om de dieren naar ‘pandaporno’ te laten kijken. Ter stimulatie. In Aziatische dierentuinen schijnt dat volstrekt normaal te zijn.
Panda’s hebben maar vijf dagen per jaar zin in seks en uitgerekend toen stond hun Chinese kop er niet naar. Misschien wat afgeleid door het bericht dat Marcel zijn Hema-tompouces niet meer zelf gaat bakken. Dat is toch een historische beslissing. En dat op het moment dat de beroemde rookworst in dezelfde winkel ook al vega wordt. Daar word je als panda niet geil van.
Pandaporno. Wie struikelt nog over zo’n woord? Freek Vonk? Ik schiet er om in de lach. Maar ik schijn geen dierenvriend te zijn. Ik ben een boze, witte cynicus. Wel een met goede ideeën over diereneuthanasie. Ik denk graag in praktische combinaties.
Zo lijkt het me leuk om het overschot aan herten in de Oostvaardersplassen voortaan persoonlijk door onze koning te laten afschieten. Lex jaagt graag, schijnt daar ook recht op te hebben en wij zitten met dat rare park vol overtollig welvaartswild. En misschien wil zijn wereldvreemde brilneefje Bernhard een beperkt aantal reeën met wat snelle bolides kapot rijden. Het zogenaamde doodreeën. Voor veel wild is dat een natuurlijk einde. Op de Veluwe gebeurt het dagelijks. En voor de koninklijke huisjesmelker is het een mooie compensatie voor die Grand Prix die vast en zeker naar Assen gaat.
Pandaporno. Ik las het woord gisterochtend en sleep het voorlopig weken met me mee. Net als het begrip ‘hoogleraar dierpersoonlijkheid’. Die bestaat ook echt. In Wageningen. Hij gaat volgend jaar burlen bij de panda’s. Maar het lekkerste woord van de week is dubbeldoelkoeien. Die zijn op de wereld voor zowel het vlees als de melk. Dus die moeten ook neuken. Anders komt er nooit melk. Maar wat als een dubbeldoelkoe niet wil? Dubbeldoelkoeienporno dan maar? Met de beroemde fokstier Jan Karbaat? Ik word gek.
