Een van mijn beste vrienden belde mij om me nog even te herinneren aan zijn eigen #metoo-verhaal. Twintig jaar geleden in een Brussels hotel werd hij ’s nachts besprongen door een toen zeer beroemde en op dat moment uiterst tochtige Nederlandse televisiemevrouw. Zij had meer zin dan hij en zijn nee werd door haar niet geaccepteerd. Hij is de hele nacht bezig geweest om haar zijn suite uit te werken. Achteraf hebben we daar toen nog hartelijk om gelachen. Of ik mijn vriend snapte? Nogal. De desbetreffende dame is in mijn ogen en vooral mijn oren een verbaal monster, die met haar schelle stem alle mannelijke lust in een seconde verpulvert.
Inmiddels is haar naam van de landelijke radar verdwenen en hoort het voorval bij de vrolijke jeugdverhalen. Zij liep een donkerblauw blauwtje bij mijn vriend en het kostte hem een aantal uren nachtrust om haar dat duidelijk te maken.
Maar de beroemde mevrouw heeft volgens mijn vriend wel degelijk geweld gebruikt om haar zin te krijgen. De zin die ze dus uiteindelijk niet kreeg. Of er getuigen waren? Ja, de hele gang heeft het gehoord. Schreeuwen, janken, ruzie. Maar die anderen hadden ook te veel gedronken, dus die sliepen er waarschijnlijk doorheen.
Mijn vriend vroeg zich afgelopen week af aan wie hij het verhaal het beste kan verkopen. Boulevard? Shownieuws? Humberto? Matthijs? Jeroen? Ik moest het contact leggen en zou tien procent van hem krijgen.
Dit is natuurlijk een slap jongensverhaal waar er op dit moment een miljoen van door het land gaan. Na alle studentengala’s, glamourfeesten, bedrijfsuitjes, zakenreizen en andere bijeenkomsten van mannen en vrouwen hebben dit soort seksuele misverstanden plaatsgevonden. En die vinden nog steeds plaats.
Toch is dit een ander verhaal dan het gruwelijke relaas van Jelle Brandt Corstius, die in de tijd dat hij bij Barend & Van Dorp werkte door een of andere enge pisnicht gedrogeerd is en deze figuur oraal heeft moeten bevredigen. Seksueel wel te verstaan. Want oraal bevredigen kan ook door een goed verhaal te vertellen.
Jelle wil geen aangifte doen omdat er geen getuigen zijn. En het wordt dan een welles-nietesspel. De tegenpartij kan hem dan van smaad betichten. En Jelle is bang dat hem dat tonnen kan gaan kosten. Dat snap ik.
Maar toch had ik in zijn geval keihard doorgezet. Voor de rechter met die viespeuk. Er zijn namelijk gewoon grenzen. En de boete? Dan maar dokken. Op zo’n moment komen er vast wel wat rijke types die je vanuit een of ander principe financieel willen helpen. Daar zou ik er in elk geval een van zijn.
Of ik inmiddels al #metoo-moe ben? Bijna. Hoewel? Ik ben ook wel vrolijk verbijsterd. Vooral door de bolle Belg Jappe Claes. Dat het deze man lukte om jong talent zijn bed in te lokken mag toch echt een wonder genoemd worden. Dan moet je wel heel graag aan het toneel willen.
De orkaan Harvey, die al een week of wat over de wereld raast, gaat voorlopig nog niet liggen. En dat lijkt me terecht. Maar……
Gister vertelde een mooie dame aan mij dat ze vroeger in haar roerige jeugd regelmatig is lastiggevallen. Maar dat ze zich er ook wel vereerd door voelde en het ook een gezond soort spanning was. Spanning die er bij hoorde. En dat ze het heerlijk vond om zo’n eikel na een ongewenste avance een glas wijn in zijn kruis te flikkeren. Of om hem een gezonde ram voor zijn kanis te geven. Een paar keer zag ze de ongewenste intimiteiten absoluut niet aankomen en vond ze het juist hartstikke prettig. Bleek het behoorlijk wederzijds te zijn. Met een van haar belagers is ze uiteindelijk getrouwd. En ook weer van hem gescheiden omdat het zijn hobby bleef.
Conclusie? Dat je met je poten van iemand af moet blijven als die ander het niet wil. En dat Jelle keihard aangifte moet doen! En dat seks ook een kwestie van opvoeding is. Gewoon normaal met elkaar omgaan.
Rest de vraag wie de toen in Nederland wereldberoemde televisiemevrouw is die mijn vriend aanrandde? Hij en ik weten het antwoord, maar gaan het niet lekken. En als die mevrouw dit leest? Die weet het niet meer omdat ze domweg te lam was! Net als mijn vriend trouwens.
