Moest u ook zo lachen om de poeprel in de hupse huppelwereld van het ballet? Of heeft u dat nieuws gemist? Een Duitse choreograaf kreeg niet zo lang geleden een lelijke kritiek van een recensente en bij de eerstvolgende première zocht hij de critica in de pauze op en smeerde haar in met de nog warme keutels van zijn teckel. Vooral die teckel vind ik grappig. Dus geen pitbull, dobermann of valse herder, nee een tuttige teckel. Inmiddels heeft ons eigen Nederlands Dans Theaterde banden met deze gore choreograaf verbroken. Ze doen zijn laatste dansjes nog een paar maanden en dan is het klaar.
De vraag is nu: is dat zo? Gaat het NDT inderdaad geen sprongetje van deze poepmeneer meer uitvoeren of levert hij toch nog stiekem wat werkjes onder een andere naam? Gewoon omdat zijn collega’s het anders zielig voor hem vinden. En voor zijn teckel natuurlijk.
Ik kom hierop omdat ik nog zacht zit na te huiveren van het recente Heineken-verhaal. Hoe fout kan je zijn in een oorlog? Je kondigt met veel publicitaire bombarie aan dat je je terugtrekt uit het bloeddorstige Rusland dat via een knettergekke dictator meedogenloos tekeergaat bij de doodsbange buren en later blijkt dat je doodleuk stiekem verder handelde. Niet per ongeluk, maar welbewust. Zonder enige morele twijfel gooide Heineken 61 spiksplinternieuwe producten op de Russische markt. Terwijl ze de Oekraïners dagelijks zagen kreunen en creperen. Of heeft niemand bij Heineken televisie? Lezen ze geen kranten? En zitten ze ook niet op het internet? En hoe is het met hun gevoel? Of zien ze de drank als wapen? Die Russen zuipen graag en veel, dus je kan ze niet starnakel genoeg voeren. Eigenlijk moeten we Heineken dankbaar zijn. Ze strijden mee aan onze kant.
Dolf van den Brink, de ceo van Heineken, glunderde vorige week nog trots toen hij een winst van miljarden euro’s de wereld in mocht toeteren. Maar ik vrees dat hij volgend jaar een paar miljard minder moet murmelen. Als hij er inmiddels door de Raad van Commissarissen niet uit geflikkerd is. Hoewel? Die RvC wist natuurlijk ook alles. Iedereen wist het. Kortom: gewoon misdadigers! Gajes dat je uit de weg moet gaan. Dat bier willen we voorlopig niet meer in de koelkast. Uit solidariteit met Zelensky en zijn wanhopig vechtende volk. Alleen Thierry drinkt nog een heerlijk helder biertje. Die vindt het namelijk ook prima wat zijn held Poetin flikt.
Zal Dolf van den Brink net als Frans van Houten, de ex-topman van het bijna failliete Philips, een riante oprotbonus opeisen? En krijgt Dolf euro’s of roebels? Misschien wel liters.
Maar misschien vergis ik me en gaat Van Houten de vijfhonderdduizend euro’s verdelen onder de zesduizend onlangs ontslagen werknemers. Dan neem ik mijn woorden onmiddellijk terug.
Woorden terugnemen of zachter maken. De inhalige erven van Roald Dahl wilden dat flikken bij de grote schrijver op wiens lijkzak ze al jaren teren. En de foute uitgever werkte hier in eerste instantie graag aan mee. Misschien worden de Russische uitgaven sowieso gekuist. Ze hebben daar namelijk nogal tere zieltjes.
Gisteren ben ik meteen naar mijn notaris gegaan om ervoor te zorgen dat er na mijn dood niet aan mijn woorden gemorreld wordt. Door niemand. Een dikke nicht blijft een dikke nicht. En dan heb ik het niet over mijn nichtje, maar over een buurman. Of moet ik daarvan maken: een corpulente meneer die graag met zijn moeder naar ballet gaat?
Kortom: iemand die zijn bonus uit de bedrijfskas pakt, terwijl die kas door zijn wanbeleid bijna leeg is, is gewoon een smerige graaier. En iemand die in een oorlogssituatie vrolijk verder handelt is gewoon een collaborateur. Je mag hem ook een Sywert noemen. En van die woorden blijft iedereen af. Anders wordt mijn volgend jaar te verschijnen verzameld werk een angstig dun boekje van nog hooguit vijf bladzijden. De rest is dan door woke wauwelaars geschrapt. Hoe mijn verzameld werk gaat heten? Duidelijke Taal! Gewoon poep smeren, maar dan met woorden!
