Ook zo gelachen om die boze man van die purser van Transavia die het erotische dagboekje van zijn vrouw in haar computer heeft gevonden en nu allerlei pilotenhuwelijken wil vernietigen door zinderende details uit dit literaire werkje door te geven aan de wettige echtgenotes van de cockpitboys? Of die vrouwen verbaasd zullen zijn? Nee toch? Vaak zijn deze tweede of derde echtgenotes zelf ook op een intercontinentaal vluchtje gescoorde stewardessen en die weten precies hoe het gaat op dat soort reisjes. Zo’n tochtje wordt niet voor niks een vlucht genoemd.
De dagboekdetails, die ik via via toegezonden kreeg, zijn om te smullen. De dame is overduidelijk een fanatiek liefhebster en geen plek was haar tot nu toe te gek om even stevig van bil te gaan. Uiteraard komen verre hotelkamers in haar erotische bekentenissen voor, maar ook de crewruimte die ze in haar opgewonden proza een paar keer de sewruimte noemt. Maar het interessantste deel van het dagboek is natuurlijk de cockpitseks. Begrippen als kruissnelheid en wie zit er vandaag aan de knuppel? krijgen een totaal andere lading. Of ik verbaasd ben? Nee hoor. Ik snap het wel. Iemand heeft me ooit uitgelegd dat vliegen voor 99% computerwerk is en dat die piloten zich vooral op lange vluchten stierlijk vervelen. Met de nadruk op stierlijk. Sinds een aantal jaren kan de deur van de cockpit uit veiligheidsoverwegingen niet meer van buitenaf geopend worden, dus….
En wat is er mooier dan een orgasme in de wolken? Met onder je de Alpen of een prachtige zee of oceaan. En dan ook nog met iemand die je niet zo goed kent. Spannend toch? Dat is toch iets anders dan de verplichte vrijpartij met je wettige uit zijn muil ruftende jeugdliefde met wie je in het piepende Ikeabed in die suffe doorzonwoning in Hoofddorp al meer dan vijfentwintig jaar geeuwend dezelfde gymnastische herhalingsoefeningen doet. Cockpitseks met loeiende straalmotoren vlak achter je. Ik had het ook opgeschreven.
Opeens overweeg ik om voortaan uitsluitend nog Transavia te vliegen. Dan heb ik een hoop te fantaseren onderweg. Als de captain meldt dat er turbulentie op komst is weet ik wat hij bedoelt. Alle passagiers zullen begripvol gniffelen. En bij fasten your seatbelts kan zeker niemand zijn lachen houden. Weet niet of ik aan de stewardess bij het uitdelen van de broodjes durf te vragen of ze haar handen heeft gewassen, maar in een balorige bui zal ik het ongetwijfeld doen. Het leukste lijkt het me als ik tussen Bill Clinton en Donald Trump zit. Ook liefhebbers.
Wat ik niet begrijp is dat deze dame het allemaal heeft vastgelegd in een dagboekje en dat vervolgens op de meeste vindbare plaats heeft verstopt. Namelijk in haar computer. Iedere stupide Harrie kan het daar vinden. Of wilde ze gewoon dat het gevonden werd? Dat kan natuurlijk ook. Dat ze geen idee had hoe ze een einde aan haar saaie sleurrelatie moest maken en dat ze dacht: laat ik maar lekken! Dan is het klaar.
Een stewardess vroeg mij laatst een beetje verbolgen of ik ook dacht dat alle vluchten wat de bemanning van een vliegtuig betreft steevast richting Sodom en Gomorra gingen. Mijn antwoord was ja. Volmondig ja zelfs. En ik legde haar uit dat als ik moest bezuinigen bij een luchtvaartmaatschappij ik dat vooral op de hotelkamers zou doen. Ze slapen in acht van de tien gevallen toch bij elkaar op de kamer. Alleen bij Transavia? Nee, natuurlijk niet.
Maar wat natuurlijk ook kan is dat het allemaal verzonnen is door deze stewardess. Dat het stoute dromen zijn en meer niet. Dat ze nog nooit door een bronstige captain of een vurige steward in haar kont is geknepen. Dat er nog nimmer ‘s nachts op de deur van haar hotelkamer is geklopt. En dat ze het daarom allemaal maar in haar dagboekje gekalkt heeft. Gewoon een hunkerende moedermerrie.
En ik hoop dat ze dat volgende week maandag tijdens de rechtszaak opbiecht. De tochtige purser gaat dan namelijk proberen dat haar man de geile details niet verder mag rondbazuinen. Prachtig als ze dan huilend verklaart dat het allemaal fantasie is. Omdat haar man al jaren een ongeïnteresseerde libidoloze sukkel is. Dat ze smacht. Naar spanning. Naar liefde. Dat is pas literatuur. Bob Dylan mag er een liedje over maken.
