Ajax belde. Ik vroeg meteen of ze me als commissaris wilden. Het antwoord was: ook! Maar er waren echt veel meer functies vacant. Of die kwamen binnenkort beschikbaar. Zoals? Directeur, trainer, hulptrainer, sponsor en als ik nog ergens een paar kicksen had liggen dan mocht ik ze meenemen. Sjakie traint ook weer mee. Die staat zondag tegen Twente zelfs in de basis. Als laatste strohalm van Johnnie Heitinga en Alex Kroes.
Ik vertelde dat ik mezelf meer zag als motivatiecoach. Niet alleen voor het eerste elftal, maar ook voor het infame bestuur, de leeggelopen raad van commissarissen, de met een schraal saldo worstelende boekhouder, de volgevreten cryptokleuters in de skyboxen en dat ik speciaal even met Wappie Weghorst wilde praten. Om hem uit te leggen dat hij bij een voetbalclub speelt en niet bij een maffioos kickboksgenootschap.
Alles was goed. Als ik de club maar kwam redden. Ik zei dat ik op dit moment balanceer op de rand van een mentale crisis. Te veel politieke debatten gevolgd. Ik kan geen lijsttrekker meer zien. Laat staan horen liegen. Afgelopen donderdag zag ik het Telegraaf-debat bij SBS dat werd geleid door onze nationale ‘Brugklasser des Vaderlands’ Wilfred Genee, die zichzelf met zijn toetertje en emmertje water waarschijnlijk wel grappig vond. In het publiek zaten uitsluitend bange lezers van het wakkere ochtendkrantje en sommigen mochten aan de politici een door een redactie bedachte vraag stellen. Die redactie bestond uit Wierd Duk, Ronald Plasterk en Leon de Winter. Dus geen vraag waarom Dilan te besodemieterd was om een paar onschuldige zieke Palestijntjes naar een Nederlands ziekenhuis te halen.
Oplettende lezers zullen zich nu afvragen waarom ik afgelopen maandag, toen ik met mevrouw Yesilgöz aan een talkshowtafel zat, die vragen niet rechtstreeks aan haar gesteld heb. Het antwoord is simpel: ik werd die avond door deze woordendiarreemitrailleur volkomen omvergeblazen. Met mijn doorgaans behoorlijk grote bek kwam zelfs ik er niet tussen. Niemand trouwens. We werden na afloop door een speciaal nazorgteam afgevoerd naar een kliniek. Het was voor de artsen vooral een klusje om het snerpende stemgeluid uit onze oren te krijgen. Alleen een podcast met Arie Boomsma hielp.
Maar terug naar het Telegraaf-debat. De politici ratelden hun riedeltjes tussen de veel te lange reclameblokken en na afloop gingen op alle zenders beroepsduiders elkaar in stroperige zinnen uitleggen wie er in hun ogen gewonnen had.
Na komende woensdag is het hopelijk allemaal voorbij. Hoewel? Dan komt er eerst weer een of andere boterletter van het discutabele kaliber Gom van Strien de verkenner uithangen. Na de verkenner komt er een raar setje informateurs, dan een formateur, daarna een regering en ik hoop voor onze koning dat dat kabinet het langer dan acht maanden volhoudt. Anders blijft ie pendelen tussen zijn speedboot en zijn paleisjes. Voor je het weet gaat het op werken lijken.
Nog vier dagen en dan weten we wie er na Geert de grootste wordt. Mij kan het niet zoveel schelen. Volgens mij zijn het stuk voor stuk matennaaiers. Bijvoorbeeld die zevendedagsadventist Niko Koffeman die een week voor de verkiezingen met zijn in Jezus gelovige zieltje die rare Esther en haar hele Ouwehands Dierenpark in de problemen heeft gebracht. Die twee hadden elkaar meer dan een jaar niet gesproken. Communicatief partijtje dus.
En welke slimme Tilburgse VVD’er zal gelekt hebben over Esmah Lahlah die burgemeester van Tilburg wilde worden? Geen zin in vier jaar Frans Timmermans. Lekken mag niet, maar kiezers bedriegen mag zeker niet.
Zelf heb ik woensdag maar één stille wens en dat is dat de palingpopuliste eruit geknikkerd wordt. Die kan ik sinds haar ranzige hospice-incidentje echt niet meer hebben. Maar iedereen weet: als dat gebeurt zit ze voor het nieuwe jaar bij JA21, de PVV of bij Thierry. Ik heb voor haar vertrek deze week hardop gebeden. Samen met koning Charles en de paus. Ik hoor u nu denken: je was toch gestopt met theater? Bijna. Ik doe alleen soms nog een klein schnabbeltje in de Sixtijnse Kapel bij het theater van de lach.
