Ook zo gelachen om het interview van vorige week met het Amsterdamse burgemeestersvrouwtje Robert Halsema, waarin zij haar partner luid en duidelijk uitlegt dat het huwelijk wat haar betreft hartstikke klaar is? Domweg omdat ze het helemaal gehad heeft met die beklemmende ambtswoningregels. Het liefste stukje staat op het einde, als Robert vertelt dat zij af en toe gek wordt van de keurigheid van haar Femke en iedere dag expres de wet overtreedt door op de Herengracht een stukje tegen het verkeer in te fietsen. Dat is stoere taal van het burgemeestersmokkeltje! Het tragische is alleen dat het tegen het verkeer in fietsen daar helemaal niet strafbaar is. Op de Herengracht geldt inderdaad eenrichtingsverkeer, behalve voor fietsers. Op alle Amsterdamse grachten trouwens.
Wat bezielde deze Robert om zijn gezin via de krant te laten weten dat hij het helemaal gehad heeft? Dat kan je toch ook in de keuken schreeuwen en daarna vrolijk vertrekken? Of je legt een onklaar gemaakt pistool in een la en zegt tegen je puberzoon dat hij daar mee mag gaan rotzooien, waarna je zelf naar Thailand vertrekt. En als er inderdaad problemen komen, blijf je lekker in het Verre Oosten. Dat is natuurlijk ook een manier om de familie structureel te ontwrichten en jezelf richting de nooduitgang te manoeuvreren.
Wel geestig dat burgemeester Femke deze week een brandbrief stuurde over het overmatige drugsgebruik in de hoofdstad. Ik denk dat ze wat poederenvelopjes in de la van dat pistool had gevonden. Gezien de teksten van die Robert moet dat wel. Een van de nadelen van cokegebruik is dat de handrem van je hoofd gaat en je als een razende tekeergaat. Maar waarom het burgemeestersvrouwtje per openbare brief gewaarschuwd wordt, is mij een raadsel. Ook dat kan gewoon aan de keukentafel. Van de buren van de Halsemaatjes hoorde ik gisteren dat ze Femke een septic tank in de tuin hebben zien ingraven.
Mijn vrouw en ik maken ook weleens stevig ruzie, maar dat lossen we al jaren binnenshuis op. Of zal ik haar binnenkort via deze zaterdagse column laten weten dat ik het met haar helemaal gehad heb? Dat ze wat mij betreft de vlektyfus kan krijgen en dat ik lekker elders ga wonen! Op zich is dat geestig. En ook wel een beetje volgens de regels van de hedendaagse liefdestransparantie. Alles via de media. Tijdje geleden feliciteerde een Nederlandse profvoetballer zijn vrouw via Twitter met haar verjaardag. Hij deed dat in het Engels! Dat laatste begreep ik wel omdat zijn Nederlands inderdaad niet al te best is. Inmiddels zijn de voetballer en zijn liefje uit elkaar. Divorced dus! Elkaar in het openbaar lieve dingen toefluisteren is sowieso een trend. Las vorige week nog iets van mijn favoriete televisiepresentatrice die haar man de zevende hemel in prees. Volgens haar was hij geweldig. Of ik haar geloof? Nee.
Maar alles moet in het openbaar! Laatst kreeg ik een brief van een meneer die mij vroeg of hij na mijn show vanaf het podium zijn nietsvermoedende vriendin mocht verrassen door haar ten huwelijk te vragen. Hij was niet echt origineel want hij had dit een avond ervoor meegemaakt bij een veel mildere collega van mij. De hele zaal was bij deze edelkitsch ontroerd gaan loeien. En dat wilde hij ook. Ik schreef de man terug dat hij bij mij alleen op het podium mocht komen om zijn partner te laten weten dat de relatie voorbij was en dat ze gingen scheiden. Theatraal interessanter en sowieso meer humor. Hoewel? Kwetsende humor, en dan moet je uitkijken. We weten dat de lontjes kort zijn bij de lange tenentypes.
Maar laten we tot de kern van deze week komen. Waar het echt om draaide: het meedogenloze pistool in Buitenveldert. De kogels die een puber op een onschuldige advocaat afvuurde en daarmee een heel gezin aan flarden schoot. Was dat wapen maar onklaar geweest. Dat zal de verdrietige weduwe nog heel vaak heel zacht stamelen. Waarna deze columnist sprakeloos zwijgt!
