Dus de rokende mannen mogen voorlopig blijven hangen in de Leidse Universiteit en de blote dames in het stadhuis van Purmerend ook. Hier ging het om plaatjes van naakte vrouwen uit de Beemster, die sommige bezoekers ‘een ongemakkelijk gevoel’ gaven. Waarom? Ik denk omdat de modellen op de schilderijen geen hoofddoekje dragen.
Maar is dat ‘ongemakkelijke gevoel’ niet de essentie van kunst? Dat het een beetje prikkelt en ook nog een tijdje napruttelt in de zoekende ziel.
Dit blote vrouwengedoe was trouwens nieuws dat deze week werd ondergesneeuwd door belangrijker zaken. En dan heb ik het natuurlijk niet over de overwinningen van Saoedi-Arabië op de Argentijnen en Japan op de Duitsers. Want dat is maar voetbal. Hoewel? Dat WK lijkt wel de redding van menig troosteloos bestaan.
En ik heb het ook niet over de gezellige bombardementen van Poetin op burgerdoelen in Oekraïne. Het lijkt me zo heerlijk dat je bij het afschieten van je raketjes op vijandelijke energiecentrales weet dat er honderdduizenden mensen daarna zullen creperen in de vrieskou. Ik heb wel eens gehoord dat doodvriezen absoluut niet pijnlijk is. Je verdwijnt in een zachte coma en verlaat op die manier soepel soezend het ondermaanse. Bijna stoned van geluk. Dus die Poetin valt eigenlijk wel mee.
Hij is niet zo erg als onze nationale omroepbeul Matthijs van Nieuwkerk, die er bij zijn dagelijkse ego-show behoorlijk wat onschuldige redacteuren doorgedraaid heeft. En niet alleen redacteuren. Ook gasten werden meedogenloos hard aangepakt. Het schijnt dat zelfs koning Willem-Alexander ooit is afgezegd terwijl hij al in de schmink zat. De koning heeft daar toen voorzichtig bezwaar tegen gemaakt, maar is door Matthijs’ rechterhand Dieuwke Wynia persoonlijk de studio uitgescholden. Op het parkeerterrein moest hij naast zijn limousine op de knieën en hard en duidelijk ‘sorry’ zeggen. De vorst heeft dat met tegenzin gedaan.
Wat een nieuws was dat zeg. De omroepwereld schudde deze week op zijn grondvesten. Maar neemt u van mij aan: Matthijs is niet de eerste en zeker niet de enige. Afgelopen week nam ik met wat collega’s een lijstje met net zo verdachte televisietypes door en ik hoorde feiten die niet mals waren. Er komen binnenkort nog een paar onthutsende naschokken. Een vloekende Andries Knevel, een met een kruisbeeld op tafel rammende Tijs van den Brink en Jan Slagter schijnt André van Duin ooit bijna levend te hebben gecremeerd in een van de ovens van Heel Holland Bakt. Ik bedoel maar. Matthijs is slechts het topje van een smerig stinkende ijsberg.
Zelf ben ik ook niet gerust. Het theatervakblad Privé gaat binnenkort onthullen dat ik mijn muzikanten al decennia voor iedere voorstelling de gehele middag in een benauwde orkestbak opsluit en dat ze daar vier uur lang onafgebroken alle liedjes en muziekjes uit de voorstelling moeten repeteren. Naakt. Zonder eten en drinken. Ze hebben ooit geprotesteerd bij mijn impresario, maar die heeft de klokkenluiders toen geschorst. Zonder salaris uiteraard. Ik kan u nu vast zeggen dat het niet waar is. Dit gebeurt slechts een keer per week en ze zitten dan maar twee uur vast.
Het leukste onderdeel van het spraakmakende Volkskrant-artikel over Matthijs vond ik de ruzie tussen de presentator en zijn föhn, die hij op een gegeven moment zelfs ontslagen heeft. De föhn heeft afgelopen week aan Beau verteld hoe zwaar ze het na haar ontslag heeft gehad. Jaren kwam er geen warm briesje meer uit. Ze is blij met de ontmaskering.
En ik ben blij met mijn troosteloze kaalheid. Zeker toen ik las over het tragische lot van deze föhn. Aan mijn drukke hoofd geen enkele polonaise. Mijn hoofd moet nadenken. Bijvoorbeeld over de excuses voor ons slavernijverleden.
Nederland gaat binnenkort op acht plekken die excuses aanbieden. Misschien een goed idee als BNNVARA dat wil uitzenden en dat dat de voorzichtige comeback wordt van Matthijs. Het lijkt me grappig als hij dan verschijnt met een fris, vrolijk, gemillimeterd kapsel. Of is dat weer zielig voor de föhn?
