Vorige week zaterdag was er een vulkaanuitbarsting in Tonga, de Polynesische eilandengroep waar veel iets te rijke mensen graag ongestoord vakantie vieren. Ik dacht: John de Mol ligt daar op een strandbedje en ontving waarschijnlijk een bericht van zijn zusje. Of een foto van de opgewonden dirigeerstok van zijn zwager Jeroen-zaad-aan-je-schoen. Per ongeluk verkeerd geadresseerd.
Of ik gekeken heb naar de nationale ontmaskering van de kuttenknijpersclub van John de Mol? Ja, maar wel met mijn rug naar de buis. Ik dacht: ik draai mijn stoel pas als ik een duidelijke winnaar hoor. Zo werkt dat toch officieel bij The Voice? Ik hou me graag aan de regels.
Uiteindelijk draaide ik pas toen ik John zelf hoorde. Niet omdat ik hem als winnaar zag, maar als grootste loser van het zootje. Wat een vals gekraai. Lang geleden dat ik iemand openlijk zoveel brokken hoorde jokken. In 2019 had John één klacht gehoord over zijn zwager en hij heeft de smeerlap toen onmiddellijk alle hoeken van zijn kamer laten zien.
Toen ik hem dit hoorde vertellen vroeg ik me af of ik de Alzheimerstichting moest bellen. Om advies. Wanneer is een patiënt rijp voor opname? Dit is geheugenverlies waar zelfs onze premier een puntje aan kan zuigen. Moeten de commissarissen bij Talpa niet onmiddellijk ingrijpen? Zo’n directeur is een regelrecht gevaar voor het bedrijf. Normaal bel je in zo’n geval een familielid om eens rustig te overleggen wat er met de patiënt in kwestie moet gebeuren. Maar dat is hier ingewikkeld. De hele familie is doodziek en ze zitten allemaal tot over hun wenkbrauwen in dezelfde shit.
Mocht John gezien zijn deplorabele psychische toestand naar een ziekenhuis moeten dan zou ik hem niet naar het Amsterdamse VUmc sturen. Dat is namelijk van de universiteit die 250.000 euro van de Chinese overheid ontving om te vertellen dat de Oeigoeren in China niet onderdrukt worden. Inmiddels is die subsidie stopgezet. Of er hierdoor universiteitstypes ontslagen moeten worden? Geen zorg: die kunnen zo bij Talpa aan de slag. Wel grappig dat hetzelfde ziekenhuis nog geen tien jaar geleden stiekem vol hing met camera’s van een andere inferieure televisieboer. De patiënten werden toen zonder dat ze het wisten gefilmd door ene Reinout Oerlemans, een van de beste leerlingen van John de Mol. De leiding van het ziekenhuis werkte hier in eerste instantie aan mee. Kortom: ik zou mijn kinderen niet aan die vieze Voice laten meedoen, maar ook niet laten studeren aan de vunzige VU.
Was dat interview met John handig? Als ik Tim Hofman was had ik het nooit gedaan. Ik had dit kijkcijfergajes na al deze meurende details even lekker aan hun lot overgelaten en radeloos laten rondrazen in hun Porsches. Veel succes John met je Marco, Ali en vieze Jeroentje. Plus al die andere medeplichtigen die overal van op de hoogte waren. Aan de andere kant was het netjes van Hofman. Hoor en wederhoor. Misschien wist Tim ook wel dat door dit gesprek de vlek alleen maar groter zou worden.
Want die John is geen vlugge leerling. Of heeft hij dat befaamde BBC-interview met de Britse pedoprins Andrew nooit gezien? Dat betekende uiteindelijk het einde van deze koninklijke kinderverkrachter, die onlangs nog bloeddorstig op kleine zwijntjes liep te knallen. Nee, niet in ons Kroondomein, maar in zijn eigen volkstuintje.
Dat interview betekent het einde van onze John. De vrouwen zwijgen na deze leugens niet meer. Gister nog via een anonieme advertentie, maar nog even en iedereen durft te praten. De zus van John Ewbank is vast begonnen. Zij werd als Voice-kandidaat op de studiovloer tot tweemaal toe ongewenst bepoteld en iedereen zag het. Maar er was een herecode dus de mannen keken zwijgend toe. En John was daar toevallig niet bij. Terwijl hij er verder altijd was.
We kijken naar het einde van een tijdperk. En nu? Ali en Marco moeten maar gauw op tournee. Samen met ‘vieze Jeroentje’. Bijvoorbeeld naar Dubai of Tonga. Daar smachten de rijke mensen naar amusement. En mochten ze nog een manager zoeken: Sywert heeft tijd!
