Meer columns

Chateau Heiland

Het jaarlijkse kerstbabbeltje van onze koning was veel losser dan andere jaren. Dat las ik. Dus ging ik kijken. En inderdaad: het was minder autocuegestamel dan de eerste zes keer. Hij deed zelfs een klein, spontaan loopje aan het begin. Goed gerepeteerd. Dat zag je.

En zijn taal was losser. Nieuwe tekstschrijver? Heeft hij het vorige toesprakenfossiel zijn of haar congé gegeven? Misschien heeft hij vorig jaar na afloop wanhopig door het paleis geroepen: “Praat Nederlands met me. Ik sta hier al jaren het Nationaal Dictee voor te lezen!” Waarna de prinsesjes onder de bank lagen van het lachen. Papa doet altijd zo raar als hij gelijk heeft.

Dit jaar was het dus beter. Maar we zijn er nog niet. Het kan sneller, eigentijdser. Ik heb een paar voorzichtige ideeën.

Nee, ik zet hem niet in een flitsend kerstpak vol sleeën en kerstmannen. En hij hoeft ook geen zogenaamd grappige kersttrui aan. Maar het mag allemaal wel iets vrolijker. Een rare pochet of knipperende manchetknopen. Misschien moet kledingkameleon Stefano Keizers zich hierover ontfermen.

Sowieso gaan we niet meer bij de koning thuis filmen. Veel te netjes. Ik denk aan Chateau Meiland. Dat is dat vervallen kasteel van die uitbundige Ik-vertrek-familie! En de koning speecht niet, maar rapt. Uiteraard scharrelt de altijd te aanwezige Martien Meiland om hem heen. Dit kijkcijferkanon maakt tijdens de rap van de koning de ruimte kerstklaar. Zeven uitbundige bomen, honderden knipperlichtjes en duizenden glitterballen. Hij moet alles er wel scheldend en vloekend inhangen. En zich voortdurend afvragen waar deze onzin in godsnaam allemaal voor nodig is.

Terwijl onze koning rapt spuit Martien de kunstsneeuw op de kerstbomen. En op de romantische raampjes en op de koning zelf. Die rapt ondertussen onverstoorbaar door. De tekst, liefst geschreven door Wim T. Schippers, doet er verder niet toe. Als die maar optimistisch van toon is. Iets kleins over belastingontduiking zou leuk zijn. Als knipoog naar zijn hebberige tantes.

Terwijl de koning zijn kunstje doet lijkt het mij aardig als beroepscritica Angela de Jong ons vast vertelt wat wij als kijkers hiervan moeten vinden. Dat het nieuw is. En anders, maar ook wel wat verwarrend. Een degelijke mening dus.

Achter haar zien we brilprins Bernhard met een centimeter in de weer. Hij wil het optrekje kopen. Waarom? Omdat hij nog geen kasteel heeft. Ondertussen fluistert Thierry Baudet ons toe dat hij zo in het stalletje in de kribbe gaat liggen. Als nieuwe heiland. Bloot uiteraard. En hij feliciteert zijn verse verloofde met het feit dat zij het zeer met hem getroffen heeft. Dreetje Hazes staat erbij als Jozef en Bridget als de maagd Maria die Thierry zojuist onbevlekt ontvangen heeft. Daarachter zien we Frans Timmermans op een oude typemachine een liefdesbrief tikken. Hij heeft net een stevig kerstdiner achter zijn Limburgse kiezen. Dat werd begeleid door wijnen-wijnen-wijnen. Een champagne-aperitief, een fles stevige witte Bourgogne, een robuuste rode Bordeaux, twee glazen zoete port bij de kaas en een ambachtelijk gestookte Calvados om lekker op te tukken. Terwijl clubliedjes van het failliete Roda JC uit een speakertje schallen hoor je mevrouw Timmermans roepen dat hij moet gaan slapen. Volgens haar wordt Fransje altijd sentimenteel als hij te veel gezopen heeft en gaat hij dan emotionele brieven schrijven waar hij later spijt van krijgt. En waar hij keihard om uitgelachen wordt. Vooral exen krijgen dan rare post van hem. Mails waardoor ze helemaal zeker weten waarom ze nooit meer terug willen naar die engerd. Op de achtergrond horen we een geblurde Laura H. vertellen dat ze een moeilijke jeugd heeft gehad en dat ze daarom naar het Kalifaat is afgereisd om andere mensen net zo’n onvergetelijke jeugd te bezorgen…

Zo wil ik het volgend jaar. Kerst 2020. Volgens mij zijn we klaar met het oubollige getut dat we tot 2019 hebben volgehouden. Iedereen stopt vanaf nu officieel met zichzelf serieus te nemen. En de koning geeft als eerste het goede voorbeeld! Zoals altijd! Ik heb er zin in.

 
Website door JUST